ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ

Άνοιξη!

του Στέργιου Τσιούμα
τεύχος 59 του ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚέΩΝ ΠόΛΙΣ

–

Έφυγε  κι αυτός ο χειμώνας! Πάει. Πέρασε.

Δύο πράγματα μου άφησε. Δύο αναμνήσεις. Η μία είναι μία διήγηση της μάνας μου. Ήτανε  λέει τότε το ΄48, που λόγω εμφυλίου κατέβηκαν άρον-άρον από το χωριό στην Θεσσαλονίκη. Φιλοξενήθηκαν στο σπίτι της θείας της, της θείας Βασιλικής. Νωρίς το βράδυ, η μάνα μου, η αδερφή της και η ξαδέλφη τους, η θεία Ισμήνη, επισκέπτονταν το απομονωμένο και κλειστό κρύο σαλόνι. Κουκουλωμένες και με μαντήλια στο κεφάλι έστηναν αυτί μπροστά στο ραδιόφωνο. Εκείνο με την λυχνία, με το πορτοκαλί φωτάκι που όταν γύριζες τον διακόπτη σαν να ανέτειλε ή να έδυε. Περίμεναν πώς και πώς, την στιγμή που ο εκφωνητής της ΥΕΝΕΔ θα ανακοίνωνε: «…και τώρα τραγούδια με τον Νίκο Γούναρη!». «…ένα βράδυ πούβρεχε….». Ααα ο Γούναρης! « Αχ αυτός ο άτιμος…»

 

Η άλλη είναι μία ανάμνηση από τα φοιτητικά μου χρόνια. Χαράματα να ανεβαίνω βιαστικά τα σκαλιά του Πολυτεχνείου και να διαβάζω στα κλεφτά το σύνθημα που είχαν γράψει οι αναρχικοί, σε αφανή χρόνο, με κόκκινα γράμματα: «Προσοχή! Ποιοτικό άλμα».

Όσο μεγαλώνει η μέρα μη φοβάσαι! Χέρια στις τσέπες. Εαρινή ισημερία, 25^η Μαρτίου, Ευαγγελισμός, όλες μαζί αντάμα. Ριγιέ ο Μάρτης, ο παλουκοκάφτης, τρυπώνει ξετρυπώνει η Πρωταπριλιά. Ολα αυτά ξετυλίγονταν από το πίσω μπαλκόνι της κουζίνας μας. Τότε που μικρός κοίταζα κάθε μέρα την άδεια χελιδονοφωλιά! Και ώ του θαύματος…25^η Μαρτίου ντάν! Μαζί με την παρέλαση και τα πρώτα τιτιβίσματα. «….Ώσπερ τιτιβίζων χελιδονεύς…» διάβαζα αργότερα. Πώς γίνεται αυτό; Ραντεβού με ένα αποδημητικό;

Στην παρέλαση τυμπανιστής. Κοιτούσα να σε δώ στο μπαλκόνι, στην πολυκοσμία, με ένα κρυφό χαιρετισμό. Με κρυμμένο λαστιχάκι στα άσπρα γάντια να μην μου φύγει η ξύλινη μπαγκέτα.

 

Και το Πάσχα! Ααα το Πάσχα! Πρώτα ο επιτάφιος. Εκεί που συναντιούνται και οι τρείς ενορίες. Στο κέντρο, και συναντιούνται και μονιάζουν, και γινόμαστε πόλη, πολιτεία. Και μετά η Ανάσταση! Με το «δεύτε λάβετε φώς» να βλέπεις από πάνω την πλατεία να αριθμείται φωτάκια και να σκορπούν σαν να χύθηκε νερό.

Να και η πρωτομαγιά! Παρκαρισμένα αυτοκίνητα και απλωμένες κουβέρτες με καλούδια. Ταραμοκεφτέδες, αυγά, κεφτεδάκια, ψωμί, φρέσκα κρεμμυδάκια και κασέρι! Εμείς ψηλά, στα χωράφια του Χορτιάτη, και η Θεσσαλονίκη απλωμένη κάτω να λαμπυρίζει.

-Φρόνιμα ρέ! ….Άνδρα μοι ένεπεν μούσαν πολύτροπον… ο θείος Ηρακλής απαγγέλλει.

Ζήτω η ιδανική Πρωτομαγιά!

Ησυχάστε!

Έρχονται γιρλάντες μέρες.

Καλοκαίρι!