ΝΟΤΕΒΟΟΚ

Με πολλή και ωραία τζαζ στη Σάνη

του Γιώργου Χαρωνίτη | Τεύχος 80 του ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚέΩΝ ΠόΛΙΣ

Από το 1992 ως τώρα – με το καλοκαίρι ν’ ανοίγει μπροστά μας για μία ακόμα φορά. Μέσα σ’ ένα τοπίο ειδυλλιακό για να περάσεις μερικές μέρες από τις διακοπές σου. Ήσυχα, μακριά από σκοτούρες, ατενίζοντας την καθαρή θάλασσα, βλέποντας απέναντι τον Όλυμπο. Και όλες αυτές οι σκέψεις και οι εικόνες να συνδυάζονται πάντα με μουσική. Με ωραία μουσική.

Τριάντα χρόνια κλείνει φέτος το Sani Festival, το Φεστιβάλ στον Λόφο της Σάνης που εγώ τουλάχιστον το έχω συνδέσει πιο πολύ με το πολιτιστικό υποσύνολο που φέρει τον τίτλο «Jazz on the Hill», ανεξαρτήτως αν και οι άλλες μουσικές ενότητές του είναι εξίσου καλές. Όμως, σε ό,τι αφορά την Τζαζ στον Λόφο της Σάνης, με τόσα σπουδαία –και κάποια από αυτά ιστορικά– πρόσωπα που έχουν περάσει από εκεί τις τρεις αυτές δεκαετίες, όλο το Φεστιβάλ γίνεται κορυφαίο. Δημοσιογραφικά έχω καλύψει τις περισσότερες από αυτές τις εκδηλώσεις καθότι, ακόμα και όταν δεν κατάφερνα να είμαι εκεί, έδινα ένα πλήρες preview στο περιοδικό μου, το Jazz & Τζαζ, ή/και στο Αθηνόραμα. Είμαι, λοιπόν, σε θέση να γνωρίζω ότι όλα αυτά τα χρόνια, από το 1992 ως το 2021, είχαμε ένα εν εξελίξει πλήρες διεθνικό τζαζ φεστιβάλ, συγκρίσιμο ποιοτικά με τα μεγαλύτερα της Ευρώπης. Μπορώ να αφήσω τις μνήμες μου να πάνε πίσω στον χρόνο: Roy Hargrove, Cedar Walton, Frank Morgan, John Hendricks, Archie Shepp, Jan Garbarek, Betty Carter, Abbey Lincoln, Tito Puente, Cassandra Wilson, Dee Dee Bridgewater, Brad Mehldau, e.s.t. κ.τ.λ., φθάνοντας μέχρι πέρυσι, με ένα φανταστικό Branford Marsalis Quartet, έχουμε ένα who’s who της σύγχρονης τζαζ που μας αφήνει μόνο ωραίες αναμνήσεις.

Πολλά και τα στιγμιότυπα σε αγαπησιάρικη ατμόσφαιρα με καλλιτέχνες που, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, έχουν τη θέση τους στον χώρο του μύθου. Όπως το να πίνεις έναν πρωινό καφέ πλάι στην πισίνα με την Abbey Lincoln, συζητώντας για τον πολιτικό ακτιβισμό που είχε στη δεκαετία του ’60 με τον τότε σύντροφό της, τον ντράμερ Max Roach. Ή να πηγαίνεις στο προσυναυλιακό δείπνο με τον σαξοφωνίστα Lee Konitz –που έδειχνε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την ελληνική κουζίνα– και μετά να τον ξεναγείς στο τραπέζι/περίπτερο του Jazz & Τζαζ πάνω στον Λόφο.

Το Sani Festival –και ιδιαίτερα οι τζαζικές εκδηλώσεις του– έχει αποκτήσει ακόμα πιο ιδιαίτερη σημασία για μένα την τελευταία δεκαετία και γι’ αυτό φροντίζω να παίρνω μια γεύση του κάθε καλοκαίρι.