ΟΣΑ ΔΕΝ ΛΕΕΙ Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ

Ο Ντίνος και η θάλασσα

του Κώστα Δ. Μπλιάτκα και του Ντίνου Χριστιανόπουλου
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚέΩΝ ΠόΛΙΣ 72

Ἡ θάλασσα εἶναι σὰν τὸν ἔρωτα:

μπαίνεις καὶ δὲν ξέρεις ἂν θὰ βγεῖς.

Πόσοι δὲν ἔφαγαν τὰ νιάτα τους –

μοιραῖες βουτιές, θανατερὲς καταδύσεις,

γράμπες, πηγάδια, βράχια ἀθέατα,

ρουφῆχτρες, καρχαρίες, μέδουσες.

Ἀλίμονο ἂν κόψουμε τὰ μπάνια

Μόνο καὶ μόνο γιατί πνίγηκαν πεντέξι.

Ἀλίμονο ἂν προδώσουμε τὴ θάλασσα

Γιατὶ ἔχει τρόπους νὰ μᾶς καταπίνει.  

Ἡ θάλασσα εἶναι σὰν τὸν ἔρωτα:

χίλιοι τὴ χαίρονται – ἕνας τὴν πληρώνει.

Ντίνος Χριστιανόπουλος (1962)

Πόσες και πόσες παρέες δεν έσκυψαν πάνω στο τελευταίο δίστιχό του: «Ο έρωτας είναι σαν την θάλασσα. Χίλιοι τον χαίρονται ένας την πληρώνει».

Σοφία, δίδαγμα και πικρή αλήθεια για τις θάλασσες, που θα βρει στο διάβα της ζωής του ο καθένας, βρίσκαμε στο ποίημα τότε που ήμασταν φοιτητές. Λέγαμε, θυμάμαι, για το ρίσκο, την ανάληψη της προσωπικής ευθύνης, την προτροπή να ζήσει κανείς τις πλούσιες εμπειρίες του βίου χωρίς να φοβηθεί…

Λέγαμε για τις δυο λαχτάρες. Για μια δροσερή βουτιά στα νερά της θάλασσας το ζεστό καλοκαιράκι και για τον πανταχού ενεδρεύοντα έρωτα.

Καμιά λέξη δεν περισσεύει, σκέφτομαι. Και ακόμα, καμιά λέξη δεν λείπει. Ποιος είμαι, άλλωστε, για να αναλύσω ποίηση;

Ο Ντίνος ξέρει πάντα πιο πολλά, αλλά και το πώς θα τα πει.

Κώστας Δ. Μπλιάτκας