NOTEBOOK

Θερμά και ψυχρά ύδατα εντός των δωματίων

ΟΣΑ ΔΕΝ ΛΕΕΙ Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ | του Ευάγγελου Χεκίμογλου | τεύχος 80 του ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚέΩΝ ΠόΛΙΣ

Σε κάποιο από τα κείμενα αυτού του τεύχους αναφέρεται το ξενοδοχείο «Αστόρια». Το κτίριό του εξακολουθεί να υφίσταται, στη γωνία Τσιμισκή και Αγίας Σοφίας. Ιδού λοιπόν –στα αριστερά της φωτογραφίας–το ξενοδοχείο αυτό, με την ταμπέλα του και το ομώνυμο καφενείο στο ισόγειό του, σκεπασμένο με τέντες. Τραπεζάκια απλωμένα στην Τσιμισκή διακρίνονται και απέναντι, χωρίς τέντα αυτά τα καημένα.

Το ξενοδοχείο «Αστόρια» τέθηκε σε λειτουργία στις 12 Σεπτεμβρίου 1929. Διέθετε «θερμά και ψυχρά ύδατα εντός των δωματίων», λουτρά, καλοριφέρ, ασανσέρ και αίθουσες για εκδηλώσεις. Πάντως, η παραπάνω φωτογραφία τραβήχτηκε πριν από το 1935, διότι το οικόπεδο της Παναγίας Ελεούσας –όπου αργότερα ο κινηματογράφος «Τιτάνια» – φαίνεται άκτιστο. Άκτιστο ήταν και το οικόπεδο απέναντι από το «Αστόρια» (Τσιμισκή και Αγίας Σοφίας), όπου αργότερα θα βασιλέψει το ζαχαροπλαστείο «Φλόκα».

Οι φωτοσκιάσεις δείχνουν μάλλον μεσημεριανή ώρα. Υπάρχει κάποια κίνηση πεζών, όχι όμως και
τροχοφόρων. Της ταινίας Μόνον εσένα λατρεύω, που έπαιζαν τα «Διονύσια», σύμφωνα με την ταμπέλα στα δεξιά, δεν εντόπισα τον χρόνο προβολής. Ούτε η διαφήμιση στο πανό μπροστά στο ξενοδοχείο μπορεί να διαβαστεί. Έτσι, δεν θα μάθουμε τον ακριβή χρόνο που τραβήχτηκε αυτή η φωτογραφία. Θα μείνουμε αορίστως στο διάστημα 1929-1935, δηλαδή στα χρόνια της μεγάλης οικονομικής κρίσης.

Στη φωτογραφία δεν διακρίνονται τα άλλα ξενοδοχεία του δρόμου. Στον αριθμό 22 της Αγίας Σοφίας (απέναντι από τα «Διονύσια») στεγαζόταν το ξενοδοχείο «Κρήτη». Στον αριθμό 12, δηλαδή απέναντι
από το «Αστόρια», το «Πέρα Παλλάς». Παραδίπλα στο «Αστόρια» ήταν το «Ξενοδοχείο των Βαλκανίων» (εκεί που αργότερα η ΧΕΝΘ). Και βέβαια, γωνία Αγίας Σοφίας με παραλία, το παλαιότερο «Μαζεστίκ». Ανάμεσά τους (επίσης δεν διακρίνονται στη φωτογραφία) άκτιστα οικόπεδα και μαρμαράδικα.

Ήταν ακόμη τα άγουρα χρόνια μιας περιοχής που επρόκειτο να γίνει η γειτονιά μας. Που κι αυτή χάθηκε,
όπως και το «Αστόρια», στο υπερπέραν των λησμονημένων τόπων.