NOTEBOOK
Πρωινό θύμησες
ΟΣΑ ΔΕΝ ΛΕΕΙ Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ | του Βαλεριάνο Τροϊάνι | τεύχος 78 του ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚέΩΝ ΠόΛΙΣ
Το πρωί, καθώς ψαχούλευα σ’ ένα παλιό κουτί γεμάτο φωτογραφίες, είχα μια ιδιαίτερα ευχάριστη έκπληξη. Ανακάλυψα επιτέλους την πρώτη μου φωτογραφία που τράβηξα στον υδροβιότοπο του Καλοχωρίου γύρω στο 1984-1985, με μια φωτογραφική μηχανή Ζenit που μου ’χε χαρίσει ο πατέρας μου.
Είν’ η στιγμή όπου για πρώτη φορά επισκεπτόμαστε μαζί με τον αδερφό μου και τη μητέρα μου την περιοχή – μια εποχή όπου τα πράγματα ήταν αρκετά διαφορετικά απ’ τα σημερινά.
Σημείο συνάντησης μια ανώνυμη ταβέρνα που το μισό της μέρος βρισκόταν πάνω απ’ τη θάλασσα του Θερμαϊκού, με την τουαλέτα της να βρίσκεται κι αυτή απ’ την άλλη μεριά του χωματόδρομου, ο οποίος διέσχιζε το υδάτινο τοπίο δημιουργώντας μια λιμνοθάλασσα· τόπο φιλοξενίας διάφορων ιπτάμενων επισκεπτών.
Θυμάμαι τη μητέρα μου, είχε εντυπωσιαστεί τόσο πολύ που, όταν μπήκαμε για να φάμε το φρέσκο μας ψαράκι, αναφώνησε με θαυμασμό: ― «Μπαγκλαντές», σαν τον ποταμό του μοιάζει εδώ!
Αυτό ήταν, η βάφτιση έγινε κι ο ιδιοκτήτης από ’κείνη τη μέρα, με νονά τη μητέρα μου, ονόμασε το ταβερνάκι του «Μπαγκλαντές». Στη συνέχεια, άτυπα βέβαια, έλαβε τ’ όνομα αυτό και η γύρω περιοχή με την εμφάνιση μερικών ακόμα ταβερνείων.
Στις ταβέρνες αυτές, αν ήσουν τυχερός, υπήρχαν στιγμές όπου έβλεπες τους ψαράδες με ψαροτούφεκο να βγαίνουν απ’ τη θάλασσα και να φέρνουν τα ψάρια απ’ ευθείας για μαγείρεμα.
Θυμάμαι ακόμα, ότι εκείνη την ημέρα έξω απ’ την τουαλέτα συναντήσαμε την Κατερίνα Γώγου παρέα με την κόρη της, όπου συνέβη μια αστεία σκηνή.
Ποια απ’ τις δύο θα πήγαινε πρώτη, η μητέρα μου ή η Κατερίνα;