NOTEBOOK
Η λαχτάρα να γνωρίσω τον ποιητή
Mε μία πληρέστατη ξενάγηση από τον αρχαιολόγο και ξεναγό Τάσο Παπαδόπουλο στο Ανάκτορο των Αιγών και ταυτοχρόνως μία σύντομη βιογραφία του επιβλητικού μνημείου που αποδίδεται στο κοινό, το νέο τεύχος (87ο) του ΘΕΣΑΛΟΝΙΚέΩΝ ΠόΛΙΣ συμβάλλει στην κατανόηση της ιστορικής τοπογραφίας της μοναδικής αυτής περιοχής.
Η έκδοση της Πολιτιστικής Εταιρείας, με θέματα Ιστορίας, Τεχνών, Γραμμάτων, Ιδεών και Πολιτισμού της καθημερινό- τητας εστιάζει επίσης την προσοχή της στην υπέροχη δημιουργικότητα των νέων φωτογράφων που παρουσιάζουν τα χίλια πρόσωπα της πόλης, με ένα κείμενο του Άρι Γεωργίου υπό τον τίτλο «Το Φωτοψηφιδωτό της Θεσσαλονίκης», για το μοναδικό λεύκωμα «Αιώνια Θεσσαλονίκη» -Ένα συλλογικό στιγμιότυπο στον 21ο αιώνα από την Πολιτιστική Εταιρεία και τις Εκδόσεις University Studio Press σε επιμέλεια Ηρακλή Παπαϊωάννου, Ευδοξίας Ράδη.
Γράφει ο Άρις Γεωργίου:
«Και αυτό είναι το πλέον αξιοσημείωτο, μοναδικό κατά τη γνώμη μου, που συμβαίνει μαζί τους: ενεργούν αυτοί οι φωτογράφοι και ελίσσονται όλοι μαζί και ο καθείς τους ξεχωριστά, υποσυνείδητα ή ίσως και υποψιασμένα, υποκινούμενοι έσωθεν, σαν να τους οδηγεί εχέμυθα η άρρητη προοπτική της συνάρθρωσης του έργου τους σε ένα συλλογικό ψηφιδωτό που θα στοιχειοθετεί την εικόνα της Θεσσαλονίκης την συγκεκριμένη στιγμή που θα συγκλίνουν οι δυνάμεις που θα το υπαγορεύσουν. Ε, λοιπόν, να τες οι εν λόγω συνθήκες, έτεκον. Ανά χείρας πλέον η Αιώνια Θεσσαλονίκη, των ανήσυχων φωτογράφων της συνεπικουρουμένων από διαλεγμένες λέξεις επίλεκτων συγγραφέωντης».
Η λαχτάρα να γνωρίσω τον ποιητή.
Μία ασυνήθιστη συζήτηση ανάμεσα στον Κώστα Μπλιάτκα και τον Γιώργο Σκαμπαρδώνη στο περιοδικό αποκαλύπτει μία άγνωστη πτυχή της εφηβικής ζωής του κορυφαίου συγγραφέα.
Με άλλους δύο φίλους ο Γιώργος Σκαμπαρδώνης, όταν ήταν νεαροί, γύρω στα δέκα εφτά, τρελαμένοι κι οι τρεις με την πεζογραφία και την ποίηση πήγαιναν μερικά βράδια σε μία ταβέρνα, γωνία Βασιλίσσης Όλγας με Παρασκευοπούλου (στη στροφή του Ράδιο Σίτυ) και παρότι δεν είχαν λεφτά, κάθονταν παραγγέλνοντας τα στοιχειώδη, για έναν μόνο λόγο: Ήξεραν ότι γύρω στις δέκα το βράδυ θα περάσει ο ποιητής Γιώργος Θέμελης. Μόνο για να τον δούνε να περπατάει, να περνάει, να θαυμάσουν για λίγες στιγμές τα άσπρα του μαλλιά.
Τι είχε συμβεί με τους εφήβους αυτής της παρέας; Τι πυροδότησε αυτή τη λαχτάρα για να γνωρίσουν έναν ποιητή;
Ο ίδιος ξεδιπλώνει μοναδικές στιγμές της γνωριμίας του με τον Νίκο-Γαβριήλ Πεντζίκη, τον Μανόλη Αναγνωστάκη, τον Νίκο-Αλέξη Ασλάνογλου, τον Ντίνο Χριστιανόπουλο, τη Ζωή Καρέλη, τον Γιώργο Ιωάννου κ.ά.
Τα μέρη του Τσιτσάνη
«Τόποι και πρόσωπα στα τραγούδια του Βασίλη Τσιτσάνη στη Μάγισσα Θεσσαλονίκη« είναι ο τίτλος μίας μοναδικής έρευνας του Χρίστου Ζαφείρη με σπάνιες φωτογραφίες και πρωτοεμφανιζόμενες πληροφορίες. «Ο Βασίλης Τσιτσάνης δεν είναι μόνο ο μεγαλύτερος Έλληνας συνθέτης του λαϊκού τραγουδιού, αλλά και ο σημαντικότερος μουσικός υμνητής της Θεσσαλονίκης», σημειώνει ο συγγραφέας και προσθέτει :
«Τα τραγούδια του Τσιτσάνη της περιόδου Θεσσαλονίκης (1938-1946) αποτέλεσαν τη βάση του νέου λαϊκού τραγουδιού στην Ελλάδα».
Στο ίδιο τεύχος θα βρούμε:
• «Από τη Φίνος Φιλμ στο Κρατικό Θέατρο» είναι μία συναρπαστική, όσο και καλλιτεχνικά μεστή διαδρομή που έκανε η αξέχαστη ηθοποιός Λίλλυ Παπαγιάννη. Μέσα από ντοκουμέντα και σπάνιες φωτογραφίες ο Γιάννης Κεσόπουλος παρουσιάζει το θέμα.
• Για τον Θόδωρο Ιωαννίδη άνθρωπο του πολιτισμού, για το συγγραφικό και δημοσιογραφικό έργο του, το χιούμορ του και την συνεργασία του με τον Ουμπέρτο Έκο γράφει στην ενότητα In Memoriam ο Μανόλης Ξεξάκης: «Το χιούμορ επιστράτευε συχνά όταν ήθελε να τονίσει την αδυναμία των τεχνών και των επιστημών να αντιμετωπίσουν τη χυδαιότητα και κυρίως τη βαρβαρότητα των ανθρώπων».
• Στη σειρά ΝΕΑ ΕΚΦΡΑΣΗ, η εικαστικός Εγκράτεια Ρούμπου, που ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη, αποκαλύπτει ένα από τα ισχυρότερα κίνητρα για τις καλλι- τεχνικές της επιλογές στη συνέντευξή της στη Χιονία Βλάχου η οποία εμπλουτίζεται με φωτογραφίες εκλεκτών έργων της:
«Η καλλιτεχνική ψυχή που έχει αναμετρηθεί με τον εαυτό της δεν αλλοιώνεται από καμία τεχνολογία ή δικτύωση, απλώς τη χρησιμοποιεί προς όφελός της για να πάει ένα βήμα παραπέρα».
• Μία άλλη δημιουργός, η Ισαβέλλα Αλωπούδη, μέλος της ελληνικής κινηματογραφικής αποστολής που έκανε φέτος αισθητή την παρουσία της στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Τεργέστης μιλάει στη Λίνα Μυλωνάκη για το δύσκολο ταξίδι της παραγωγής μίας ταινίας. Επίσης για το χειροποίητο σινεμά των νέων δημιουργών και την ανερχόμενη animation σκηνή στην Ελλάδα.
Στο ίδιο τεύχος υπάρχουν οι εξής ενότητες
Όσα δεν λέει η φωτογραφία
Ιστορία Ο Άγιος Κωνσταντίνος της πλατείας Ιπποδρομίου. Γράφει η Θάλεια Μαντοπούλου- Παναγιωτοπούλου
Εντός Σχεδίου Πόλεως Ένα καλά φυλαγμένο άρωμα, του Ηρακλή Παπαϊωάννου και της Ευδοξίας Ράδη
In Memoriam Ο δικός μου Πέτρος – Για τον Πέτρο Θέμελη γράφει ο Σταύρος Μπένος
Εικόνες μίας άλλης πόλης « Έγχρωμη» Θεσσαλονίκη του 1946. Μνήμη Elmer J Bowers (1925-2014). Γράφει ο Λεόν Σαλτιέλ
Μαρτυρίες Στο Πεδίο του Άρεως, το πεύκο είδε. Γράφει ο Σάκης Σερέφας Η ιστορία μίας φωτογραφίας. Γράφει η Μαίρη Καιρίδη
Εικαστικά Σύλλογος Καλλιτεχνών Εικαστικών Τεχνών Βόρειας Ελλάδας 1983-2023: 40 χρόνια παρουσίας. Γράφει η Έλσα Παπαγιαννοπούλου
Φαεινοί Αφανείς Ο Ανήσυχος κύριος Νίκος Μπαχαρίδης. Γράφει η Δήμητρα Μήττα
Εντός Τόπου – Εκτός χρόνου Κλαυδιανός και Ματρώνα. Γράφει ο Γιάννης Επαμεινώνδας
Τοπόσημα Στο Μπιτ Παζάρ, στην Αγορά το φορτίο των αναμνήσεων. Γράφει η Στελλίνα Τρωιάνου
Δημόσιες Στάσεις Πολιτισμός, ό,τι μειώνει τη Βαναυσότητα. Γράφει Νικόλας Σεβαστάκης
Κλειστές Στροφές Ο Μεγάλος Υπνωτιστής. Της Έλσα Κορνέτη
Απ’ το μπαλκόνι μας πέρναγε το καλοκαίρι. Της Μαρία Κύρου
Fragmenta Μανόλης Αναγνωστάκης. Γράφει ο Πάνος Θεοδωρίδης