MATAROA AWARDS

ΑΠΟΝΟΜΗ ΒΡΑΒΕΙΩΝ ΜΑTAROA 2022

Στην τελετή απονομής που έλαβε χώρα το Σάββατο 5 Νοεμβρίου 2022 στο πλαίσιο της 6^ης Art Thessaloniki Contemporary Art Fair, απονεμήθηκε το βραβείο ΜΑΤΑROA 2022 στον Δημήτρη Καπετάνου και οι δύο τιμητικές διακρίσεις στη Θεανώ Γιαννέζη και τη Σοφία Πεχλιβανίδου αντίστοιχα.

H Πολιτιστική Εταιρεία και η 6^η Art Thessaloniki Contemporary Art Fair (03-06 Νοεμβρίου 2022) διοργάνωσαν για τρίτη φορά την έκθεση και τα βραβεία MATAROA.

Με σκοπό να προβάλλουν και να προωθήσουν το έργο νέων Ελλήνων καλλιτεχνών στην Ελλάδα και το εξωτερικό, οι δύο διοργανωτές έχουν λάβει την πρωτοβουλία να υλοποιούν την ετήσια έκθεση MATAROA, τον διαγωνισμό και τα αντίστοιχα βραβεία.

Φέτος, η ειδική επιτροπή και το κοινό με την ψήφο του, ανέδειξαν ως νικητή τον Δημήτρη Καπετάνου από τους 10 καλλιτέχνες που συμμετείχαν στην έκθεση, ο οποίος έλαβε το βραβείο των 1500€. Επιπλέον, η έντυπη έκδοση ΜΑΤΑROA (ΤΕΥΧΟΣ 3) και η online πλατφόρμα www.mataroa.gr πρόκειται να φιλοξενήσουν ειδικό αφιέρωμα στον νέο καλλιτέχνη. Η Θεανώ Γιαννέζη και η Σοφία Πεχλιβανίδου επίσης ξεχώρισαν για το έργο τους και έλαβαν τιμητική διάκριση, η οποία συνοδεύεται από χρηματικό έπαθλο 700€ έκαστη.

 

1 του 7

 

Οι 10 καλλιτέχνες που επιλέχθηκαν από τις συνολικά 74 αιτήσεις για να παρουσιάσουν το έργο τους στην έκθεση MATAROA, μας μιλούν παρακάτω για την ιδέα, την έμπνευση και το νόημα πίσω από τα έργα τους.

Δημήτριος Καπετάνου – 1o Βραβείο

1 του 3

«Για τον εικαστικό δημιουργό κοινωνία, πολιτεία και τέχνη είναι έννοιες αλληλένδετες μεταξύ τους. Στο έργο του “braille”, η ώσμωση αυτών, επιτυγχάνει μια ανατροπή στην έννοια της θέασης, αφού όσοι γνωρίζουν τον ομώνυμο κώδικα, μπορούν να αντιληφθούν τα κείμενα των επιγραφών, τη στιγμή που οι υπόλοιποι βλέποντες στέκονται αμήχανοι στο χώρο. Όραση και αφή ενεργοποιούνται συνεπώς με έναν τρόπο ξεχωριστό.

Το περιεχόμενο των πινάκων αποτελείται από συνεντεύξεις τυφλών και ατόμων που αντιμετωπίζουν ζητήματα οπτικής αναπηρίας, εκφράζοντας μέσα από τα διαφορετικά επίπεδα όρασης τους το πως βλέπουν, πως θυμούνται ή πως φαντάζονται τα χρώματα.

Δεν είναι άραγε ιδιαίτερο να βρισκόμαστε σε ένα χρωματιστό δωμάτιο, αλλά να μη μπορούμε να το δούμε;»

Θεανώ Γιαννέζη – Τιμητική Διάκριση

1 του 2

«Το σύνολο της καλλιτεχνικής της δουλειάς επικεντρώνεται στην τρισδιάστατη απεικόνιση στοιχείων του φυσικού τοπίου και την ενσωμάτωσή τους στην ανθρώπινη ψυχολογία. Το τεχνητό περιβάλλον που δημιουργείται από χαρτί, αναπτύσσεται μέσα σε αχνά όρια που εκφράζουν μια ανάγκη φυγής και άρνησης αυστηρού περιορισμού, μια συμβολική χωρική ελευθερία. Παρά την ευαισθησία του, το χαρτί καταφέρνει και διατηρεί μια κυριαρχία στο χώρο και η απούσα κατάσταση στοιχείων και μορφών είναι η δύναμη που αντλείται από την ευθραυστότητα της ύλης. Η βασική επεξεργασία για την υλοποίηση των έργων γίνεται με μέσο το νυστέρι, δημιουργώντας έτσι επαναλαμβανόμενα μοτίβα και εννοιολογικές φιγούρες σε μορφή αιωρούμενων χάρτινων εγκαταστάσεων που προβάλλονται αντιθετικά νοήματα αναζήτησης της ύλης, του χώρου και του χρόνου. Μια εξερεύνηση και εμβάθυνση στην έννοια του εύθραυστου σε πραγματικό και φαντασιακό πλαίσιο.»

Σοφία Πεχλιβανίδου – Τιμητική Διάκριση

1 του 2

«10 ανερχόμενοι καλλιτέχνες με ξεχωριστές εικαστικές ματιές ανοίγουμε, μέσω των βραβείων MATAROA, έναν διαφορετικό δρόμο εξωστρέφειας του εαυτού και επικοινωνίας του προβληματισμού μας με το κοινό. Ούσα χαρούμενη και περήφανη που είμαι ανάμεσά τους θεωρώ τη διοργάνωση αναμφίβολα μια πολύ σημαντική ευκαιρία ανάδειξης νέων καλλιτεχνών που έχουν τη δυνατότητα να παρουσιάσουν την εικαστική τους έρευνα. Εγώ παρουσιάζω τα παπούτσια που πρωταγωνιστούν στις ιστορίες μου. Κι αν με ρωτήσετε γιατί φτιάχνω παπούτσια δεν έχω μία μόνο απάντηση. Είναι, ίσως, επειδή δεν μου αρέσει να τελειώνουν οι ιστορίες, οπότε τα γλυπτά μου αναλαμβάνουν να συνεχίσουν το ταξίδι κάθε φορά σε νέους προορισμούς.»

Ανέστης Ιωάννου

1 του 2

Ο Ανέστης Ιωάννου διευρύνει τα όρια της ζωγραφικής ενσωματώνοντας γλυπτικά στοιχεία, κολάζ, μαρμάρινα θραύσματα και νέον. Αντικαθιστά τον παραδοσιακό καμβά με το τζιν, ένα ύφασμα εγγενώς συνδεδεμένο με την αστική ζωή που παραπέμπει στη νεανική κουλτούρα. Αποτυπωμένα σε χαρτί, μάρμαρο ή τζιν ύφασμα, τα έργα του διαβάζονται σε επίπεδα, επιδιώκοντας μια σύγχρονη ανάγνωση περασμένων χρόνων. Χρησιμοποιώντας ένα συμβολικό λεξιλόγιο, ενσωματώνει απομεινάρια του αστικού ιστού και στοιχεία από την ποπ κουλτούρα. Ακολουθεί μια κατά κάποιον τρόπο αρχαιολογική προσέγγιση που αποκαλύπτει τις επιστρώσεις του χρόνου πάνω στα αντικείμενα, με σκοπό να περιγράψει το προσωπικό του βίωμα στην σημερινή πραγματικότητα.

Αλέξανδρος Καπετάνου

1 του 2

«Γιατί οι ανθρώπινες απαγορεύσεις πρέπει να καταλήγουν στη θάλασσα;».

Το ερώτημα αυτό προβληματίζει τον καλλιτέχνη στην καθημερινή θέαση της ασπροκόκκινης απαγορευτικής ταινίας. Η ίδια άλλωστε συναντάται παντού. Άλλοτε ως προειδοποιητική σήμανση, άλλοτε ως απαγόρευση κυκλοφορίας, άλλοτε ως μέσο υγειονομικής προστασίας.

Η εκτεταμένη μορφή του αστικού αυτού ρύπου κινητοποίησε τα αντανακλαστικά του δημιουργού, προχωρώντας στη συλλογή και στη μεταποίησή του σε μέσο καλλιτεχνικής έκφρασης.

Επιλέγοντας συνειδητά να καταπιαστεί με την έννοια της απαγόρευσης, παίζει σαρκαστικά μαζί της, διαμορφώνοντας σύγχρονα εικαστικά τοπία. Η εμμονική ενασχόληση με το υλικό και η αξιοποίηση της μορφολογικής και μεταπλαστικής του ικανότητας, οδήγησε σε ατέρμονες επαναλήψεις κινήσεων ύφανσης, διαμορφώνοντας ένα «χαλί της πόλης», 118.188 χειροποίητων κόμπων.

Βασιλική Κωνσταντινοπούλου

1 του 2

«Το έργο μου έχει έναν ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα και μέσω του γεωμετρικού λεξιλογίου που έχω αναπτύξει , σκοπός είναι να δημιουργηθεί μια εμπειρία για τον θεατή , μια αλληλεπίδραση και να προκύψουν συναισθήματα προβληματισμού , σκέψης και ευφορίας.  Το έργο ‘Stars you see when you rub your eyes’* , είναι μια οπτική αναφορά στα όνειρα, τις ιδέες και τους στόχους που θέτει ο θεατής , επικεντρώνοντας  στον νοητικό και συναισθηματικό χώρο, χρησιμοποιώντας την γεωμετρία ως μέσο σύνδεσης μεταξύ του υλικού με τον  πνευματικό κόσμο.

*’Τα αστέρια που βλέπεις τρίβοντας τα μάτια σου’»

Άγγελος Μέργες

1 του 4

«Τα Mataroa Awards είναι μία σημαντική ευκαιρία για μένα να παρουσιάσω τη δουλειά των τελευταίων ετών και να έρθω σε επαφή με ένα ευρύτερο κοινό. Είμαι ιδιαίτερα ευγνώμων που πλατφόρμες όπως αυτή του Mataroa project δίνουν την ευκαιρία ανάδειξης σε νέους δημιουργούς σε μία εποχή που οι συνθήκες για τους καλλιτέχνες στην Ελλάδας είναι απαιτητικές.»

Ζήσης Μπλιάτκας

1 του 4

«Οι εικόνες μου προκύπτουν τόσο από την ενασχόληση με τη ζωγραφική όσο και με τα παρωχημένα προγράμματα για ζωγραφική στον υπολογιστή.
Τέτοια προγράμματα που δεν θεωρούνται πια ανταγωνιστικά για τη βιομηχανία της ψηφιακής απεικόνισης ασκούν μια έλξη στην εικαστική μου πρακτική όπου επιχειρείται ο επαναπροσδιορισμός τους και η επανάχρησή τους με μια πιο DIY προσέγγιση.
Tο κοινό πρόγραμμα MsPaint μετατρέπεται σε πεδίο δοκιμών και επεξεργασίας πολύπλοκων παραστάσεων. Η χρήση του εμπεριέχει τη χειροναξία της ζωγραφικής παράλληλα με την περιπέτεια ενός video game. Τέτοια στοιχεία, παράγουν εικόνες που δύνανται να βυθίσουν τον θεατή  σε ένα περιβάλλον απόλαυσης και στοχασμού.
Ευχαριστώ πολύ τα βραβεία ΜΑΤΑΡΟΑ για την επιλογή και την προβολή του έργου μου στη φετινή διοργάνωση!»

Δέσποινα – Shekine Ναιντί

1 του 4

«Η έκθεση και τα βραβεία MATAROA είναι μια ευκαιρία να παρουσιάσω την εικαστική μου έρευνα των τελευταίων τεσσάρων ετών, η οποία επικεντρώνεται στον άνθρωπο τόσο ως φυσιολογία όσο και ως κοινωνικό και πολιτικό ον. Η δουλειά μου αποτελείται από διαδραστικές κατασκευές και γλυπτικές φόρμες στις οποίες συνδυάζονται και συνομιλούν ποικίλα υλικά. Το MATAROA project μου δίνει μεγάλη ώθηση και στήριξη για την εξέλιξη της εικαστικής μου πορείας στην Ελλάδα και το εξωτερικό και μου δίνει την δυνατότητα να συνομιλήσω με το ευρύτερο κοινό και τους καλλιτέχνες της ArtThessaloniki.»

Ισιδώρα Ρεντζίκα

1 του 4

«Στα έργα μου εστιάζω σε υπαρξιακά ζητήματα και καθολικά συναισθήματα όπως ο φόβος, ο θυμός, η ανασφάλεια και η αέναη αγωνία για την αποδόμηση και επαναπροσδιορισμό της ταυτότητας. Οι επιρροές μου από τους Υπαρξιστές, την Θεωρία Παιγνίων αλλά και από την παρατήρηση της σύγχρονης καθημερινότητας, με οδηγούν στη σύνθεση διφορούμενων εικόνων και μικρών ιστοριών, κινούμενων γύρω από τις έννοιες της ειρωνίας, του κυνισμού και του παράλογου, με μία αίσθηση εμπαιγμού. Ταυτόχρονα, επιδιώκω να υπάρχει ένα ετερόκλητο μείγμα στοιχείων που διαταράσσει τη λογική και συμβατική αφήγηση, εντείνοντας την αίσθηση του ανοίκειου στον θεατή. Αναζητώ να καταγράψω τη στιγμή εκείνη που οι φιγούρες βιώνουν το δίλημμα, το ρίσκο, την ενοχή και, ίσως, τη μετάβαση σε μία νέα κατάσταση.»